Toen ik een half jaar geleden, november 2021, een mail stuurde naar United Cheers Cheerleaders voor een proefles, had ik niet verwacht dat ik met mijn 28 jaar nog veel aan een Nederlands Kampioen team kon toevoegen. Ik stond dan ook versteld toen ik hoorde dat we met het hele team mee zouden doen aan een wedstrijd, waar kwalificatie voor Worlds in Amerika mogelijk was. In mei al! Hoe zou ik in zo'n korte tijd goed genoeg kunnen worden? De ritmiek, lenigheid, kracht en acrobatische techniek die nodig zijn voor een goed team, is niet makkelijk uit de grond te stappen. Zeker niet tijdens een pandemie.
Toen we na de lockdown van '21/'22 weer mochten trainen, ging het er dan ook hard aan toe. De eerste paar maanden moesten we veel techniek leren en vertrouwen opbouwen. Ik was niet de enige nieuweling in de groep, maar wel de enige zonder serieuze dans-, turn-, of cheerervaring. Toch wisten de coaches meteen een niche voor mij te vinden: als voormalig volleyballer kon ik mijn reflexen en beenkracht goed gebruiken als backspot. Naarmate mei dichterbij kwam, kwam de focus steeds meer op de wedstrijdroutine te liggen. De basis was gelegd, nu moest het allemaal nog op muziek. Als je dacht dat iemand de lucht in gooien moeilijk was, bedenk dan dit: iemand de lucht in gooien, maar dan buiten adem van een energieke routine, op exact hetzelfde moment als de andere stuntgroepen... en dan direct weer door met een radslag. Wat heb ik mijn lichaam op een andere manier leren kennen! Naast de fysieke toewijding merkte ik dat ook mijn brein nodig was om naar de wedstrijd toe te werken: 2 a 3 keer per week, 2 tot 3 uur te trainen, daarnaast thuis dansroutines in je hoofd stampen, lenigheid trainen... Discipline was een vereiste, wilde ik een steentje kunnen bijdragen.
De wedstrijddag zelf was over voor ik er erg in had. De kortste twee minuten van mijn leven, zei een teamgenootje. Je leeft maanden met zijn allen naar één routine toe, je krijgt één kans, en dan is het voorbij. Achteraf voelt het heel raar dat ik voor twee minuten zo zenuwachtig ben geweest. De paar seconden voor onze muziek begon, trilden alle spieren in mijn gezicht. Maar wat was het vet. Ik zit nog steeds te lachen, wanneer ik terug denk aan hoe strak de dans ging. Beter had ik hem nog nooit gedaan! En het werd beloond: alle energie, alle zenuwen, alle spanning konden we eruit gooien toen we onze naam op de eerste plek hoorden. Voor cheerleading mochten we ook een troffee mee naar huis nemen: tweede plek!
Ik ben hartstikke trots op de snelle band die we met zijn allen hebben opgebouwd, hoe we als een echt team meteen deze prijzen hebben binnengesleept. En stiekem ook wel een beetje trots op mezelf, dat ik met het harde werk van de afgelopen maanden echt een onderdeel van het team heb kunnen worden.
Dankjewel voor deze ervaring meiden, ik kan niet wachten om te zien hoe ver we het gaan schoppen! - Jessie
--
Hoi! Ik ben Alyssa en ik zit bijna een jaar bij UCC. Op 14 mei hadden we na een lange tijd weer is een wedstrijd in Amsterdam! Het was mijn eerste wedstrijd en wat heb ik genoten, de team spirit en het wedstrijd gevoel is echt geweldig! Uiteindelijk heeft het showteam een mooie eerste plaats behaald, en het cheerleading team een mooie tweede plaats! Een dag om nooit te vergeten! - Alyssa